متاسفانه آنچه امروز در شهر فرهیختگان میانه شاهد هستیم، با آرمانهایی که در پی بسترسازی مدینه فاضله ایم میلیونها سال نوری فاصله پیدا کرده است. تکرار هرروز برخی کم لطفی ها و تبعیض ها نه تنها خوشایند نیست بلکه سبب قهرمان گریزی و سبب پیدایش تعاریف جدیدی در قهرمانی و نخبه پروری می شود که اینگونه نیز شده است. در جدیدترین تمایزفاحش اتفاق افتاده، روابط عمومی محترم دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه با نصب بنری کسب مقام یکی از دانشجویان ورزشکار این واحد در مسابقات استانی را تبریک گفته است(ما نیز بنوبه ی خود تبریک میگوییم). ولیکن در مقام بالاتر همان دسته نیز ورزشکار میانه شاغل به تحصیل در این دانشگاه می باشد و نام ایشان از قلم افتاده است.
حال سوال این است که آیا این دو، دانشجوی یک واحد دانشگاهی نیستند؟ یا اینکه جایگاه دومی در مسابقات استانی پائین تر از جایگاه سومی می باشد؟
سال گذشته نیز در اقدامی مشابه ، اداره ارشاد میانه به ریاست مدیر برکنار شده اش در پی کسب مقام اول هنرمندی از میانه در مسابقه کشوری عکاسی حتی زحمت تبریک در روی تکه کاغذی کاهی را به خود نداد و گویا اینکه هیچ اتفاقی نیافتاده است.
لازم به ذکر است این قهرمانان گمنام تمایز ها را میبینند و دم بر نمیاورند، نه اینکه قادر به عکس العمل نباشند. زیرا آنها در باطن شخصیت های والایی دارند که در بند شهرت و نام نیستند ، بلکه با هرسختی به فکر آنند نام میانه را همواره بر سر زبان ها بیندازند تا ایران بداند چه فرزندان غیوری بر روی خاکش و در میانه دارد.
گمنامی تنها برای دنیا پرستان و شهرت طلبان دردآور است و گرنه همه نام ها در گمنامی است.(شهید آوینی)
