سکوت سوال برانگیز نمایندگان مردم میانه در قبال وضعیت نابسامان میراث های تاریخی شهر
میراث تاریخی میانه با پیشینه قریب به هزار ساله در خطر نابود کامل قرار دارند و همگی قریب به اتفاق دست روی دست جز تاسف و اندوه کار مفیدی از دستمان بر نمیاد. مهم نیستند چون آگاهی نداریم. امروز کشوری همچون ترکیه که تا دیروز هشت اقتصادش گروی نهش بود ، بواسطه صنعت گردشگری سالانه میلیون ها گردشگر را از سرتاسر دنیا برای دیدن جاذبه های تصنعی و افسانه ای اش به سمت خود می کشاند و اقتصاد آینده خود را بر پایه گردشگری برنامه ریزی کرده است و اما ما در سطح جهانی و کشوری در کجای این فهرست ارزآوری و کسب درآمد ملی از طریق گردشگری قرار داریم؟ آثار در خطر انقراض ملی به مثابه آثار بر باد رفته میانه هستند. با ساخت یک برج در میدان نقش جهان اصفهان ، داد نمایندگانشان درآمد که مبادا نقش جهان از فهرست میراث جهانی خارج شود و صنعتگران اصفهانی نتوانند صنایع دستی خود را به گردشگران خارجی بفروشند!!! عملکرد نمایندگان ما در مجلس چیست؟ آیا نه این است که این موضوع جز مسائل مربوطه به حوزه انتخابی آنهاست یا که مربوط به شهر دیگری میشود؟!!!جز برگزاری چند جلسه سالانه بی حاصل طبق عادت در هفته میراث فرهنگی و دادن وعده های سر خرمن چیزی ندیده ایم. تا به امروز هرکدام از نمایندگان شهر با نطق هایی در مجلس و نامه نگاری تنها یادآور وضعیت اسف بار میراث تاریخی این شهر بوده اند و بس. پیگیری دیگری در کار نبوده است.
آثار تاریخی هزارساله میانه مسلما این ارزش را دارد که جهت شناخت نقش و جایگاه آنها در تاریخ این مرز و بوم بعنوان هویت و گنجینه گرانقدر ما مورد کاوش علمی،مرمت، حفاظت و برگزاری همایش ها و راهکارهایی برای حفاظت از نابودی قرار گیرند.سکوت بس است!!
پلدختر بعوان شاه کلید ارتباطی عالم شرق و غرب در طی قریب به 500 سال شاهد حوادث گوناگون تاریخ بوده که این خود گواهی بر اعتبار تاریخی میانه است.کاروانسرای جمال آباد نیز همچنین که روزگاری میزبان رهگذران جاده ابریشم و مرکز نشر فرهنگ غنی ایرانی و آذری بوده است.ارزش سایر آثار تاریخی نیز کمی از این دو میراث ندارند.
واحد سکوت و کور میراث فرهنگی شهر که بتازگی نام سنگین اداره را یدک میکشد هر از گاهی با نصب بنرهایی در سطح شهر اعلام موجودیت میکند و واحدی فاقد توان اجرایی است که وضعیت مخروبه آثار تاریخی شهر گواه این موضوع هستند . اما امر واجب الاجرا در بحبوبه تاخت و تاز فرهنگی کشورهای غربی و نگرانی از نابودی هویت غنی ایرانی که بیشتر به چشم میاد، پرداختن به فرهنگ غنی و اصیل ایرانی و آذربایجان است که اگر تکانی به خودمان ندهیم فردای روز هیچ عذر و بهانه ای پذیرفته نیست و نگاه امسال رهبرانقلاب به مسئله فرهنگ نیز دلیل محکمی بر انجام این امر است. بازگشت به حفاظت از سایت های تاریخی همچون قلعه نجفقلی خان و میراث های باستانی همچون پلدختر و قلعه دختر، آداب و رسومات غنی محلی میانه وسایر آثار و گنجینه های فرهنگی و هنری ، بنیه ی محکمی از در امان بودن از این غارت فرهنگی هستند. اپیدمی بی توجهی به آثار تاریخی در ایران همه گیر است و مختص میانه نیست. اما آنچه میانه را از سایر نقاط جدا میکند موقعیت راهبردی آن با قرار گرفتن در مسیر تردد بین المللی می باشد.حال که دولت یازدهم با رویکرد توجه ویژه ای به گردشگری در صدد پیشرفت این صنعت ناشناخته سود آور و اشتغالزا می باشد، پسندیده است که نمایندگان محترم شهرمان هرچه زود تر ، هرکدام بنوبه ی خود در مجلس شورای اسلامی تمام تلاش خود را برای مرمت و پیشرفت گردشگری میانه بکار گیرند. شایسته است بدانیم آثار تاریخی بمثابه کارخانه هایی حاضر بکار و سودبازدهی هستند که بدون اندکی سرمایه گذاری و فوت وقت ، علاوه بر جذب نیروی کار و اشتغالزایی چند صد نفر بصورت مستقیم و غیرمستقیم ، میتوانند میانه را در لیست بعنوان مقاصد گردشگری جهانی قرار دهند.
و اما سندی از سرافکندگی..
چندی پیش در اقامتی کوتاه در پلدختر حضور چند گردشگر خارجی ، توجهمان را بخود جلب کرد.پس از اشنایی متوجه شدیم که ایشان از کشور ایتالیا و شهر میلان هستند. از کاروانسرای جمال آباد می آمدند. نکته قابل توجه و اما مایه سرافکندگی برای اداره میراث فرهنگی شهر و استان و مسئولین ذیربط این بود که در سوال از ما جویای این موضوع شدند که چرا کاروانسرایی با قدمت چند صد ساله که در کتابهای راهنمای تاریخی کشورشان یعنی ایتالیا گنجانده شده است، بسته و به چه دلیل مخروبه بود ؟ به نمایندگی از تمام میانه ایها با عرق شرمندگی چون باران بهاری بر پیشانی ، بجز توجیه کاری از دستمان بر نیامد.
براستی تا به کی وضعیت میراث تاریخی شهرمان با توجه به مقصد سفر بودن گردشگرانی از آن سوی دنیا باید مخروبه و رو به نابودی باشند؟!!
