خدایا!
معلم دینی مان می‌گفت تو عادلی؛
می‌گفت نمی‌شود که یکی حق یک نفر دیگر را پایمال کند و روزی تقاسش را پس ندهد!
چون اگر غیر این باشد، عدالت تو زیر سوال می رود!
می‌گفت دنیا بیشتر از اینکه دار مکافات باشد، دار عمل است!
اگر ظالم از دنیا هم قسر در برود، در آخرت باید جواب ظلمش بدهد، آنجا باید به دست و پای مظلوم بیفتد و طلب بخشش کند!
می‌گفت شاید از حق خودت بگذری، ولی امکان ندارد از حق الناس بگذری!
خدایا!
خودت مرا از همه بهتر می‌شناسی و می‌دانی به کم شدن حتی یک تار مو از سر بندگانت هم راضی نیستم؛ ولی وقتی طرف در روز روشن خیلی راحت زل می‌زند در چشمم و بدون هیچ عذاب وجدانی حق مرا زیر پایش له می‌کند و از این طرف هم زور من به او نمی‌رسد که حقم را از او بگیرم، چه کار کنم؟
مجبور می‌شوم به خودت واگذارش کنم!
خدایا!
خودت به کلّ شی علیمی!
یک نگاه به حساب و کتاب ما بیانداز و ببین در لابلای این دوباره کاری ها و حیف و میل ها، اگر ریالی از سهم من از بیت المال پایمال شده باشد، یادت نگه دارش برای روز حساب.
چون حلالش نخواهم کرد.
مرسی.
