شرکت قطعات گیربکس میانرو، یکی از افتخارات صنعتی میانه و یکی از یادگارهای ایران خودرو در شمالغرب کشور است که چنین یادگاری در شهرهای اطراف منهای تبریز، وجود ندارد حتی در زنجان!
میانه ایها خوب میدانند که این شرکت بدون حاشیه است و تفاوت آنرا با شرکت پرحاشیه فولاد احساس میکنند همانطور که تفاوت دانشگاه پرحاشیه آزاد و دانشگاه بدون حاشیه پیام نور را میبینند.
شرکت فولاد آذربایجان سالهاست زیان میدهد و هر سال بار بدهی های آن سنگینتر و سنگینتر میشود اما شرکت قطعات گیربکس سازی میانرو در بحرانی ترین و رکودترین سالها سود داده است.
اینجانب که شرکتهای صنعتی متعددی در همین ایران خودرو و مجموعه های دیگر را مدیریت داشته ام که تعدادی از آنها ده برابر شرکت میانرو بود، نخستین عامل موفقیت میانرو را باز نبودن درب کارخانه و باز نبودن گوش مدیریت به مسئولین محلی میدانم که هر دم یکی شان زنگ میزند که فقط و فقط 1 نفر دارم این را یک جایی جا بدهید! همین 1 نفرها میشود 100 نفر و شرکتها زمین میخورند. مگر همین نماینده قبلی نبود که خودش را زمین و زمان زد و مجوز استخدام 8 نفر از اطرافیانش را برای استخدام در میانرو گرفت ولی با در بسته روبرو شد؟
بنده تیتر مطالبات پرسنل میانرو را مرور میکردم واقعاً در طول سال چیزی نیست که انجام آنها شرکت را زیانده کند. شاید وجود یک فرد صنعتی و مدیریتی به عنوان مدیرکارخانه میتوانست خیلی از مشکلات را حل کند. شاید برگزاری ماهیانه جلسات هیئت مدیره در داخل کارخانه بسیاری از مشکلات را حل میکرد. شاید قطع ارتباط بعضی دوشغله ها مانع از سمپاشی آنها میشد. شاید ارتقای مادی و اداری 10 نفر از پرسنل و چیدن عادلانه هرم مدیریتی، انگیزه زیادی به پرسنل برای پویایی و تلاش بیشتر میداد. عدالت که مساوات نیست که لایق و نالایق همه حقوق پایه دریافت کنند.
در خاتمه آرزو می کنم این شرکت همواره در میانه حضور داشته باشد. این شرکت جزئی از زنجیره گیربکس سازی هست و بهانه ای نتراشیم که تصمیم بگیرند این شرکت را به شرکت مادر گیربکس سازی انتقال دهند تا در یک نقطه ، زنجیره را کامل کنند.
